ANLADIM

Kaç zaman oldu bilmem,

Çıktığım kaçıncı yokuş bu,

Yorgunluk nedir bilirim aslında,

Kızmak ve küsmekten başka,

Kafamı kurcalayan bir şey var.

Zamanı bilmiyorum mesela,

Ya da beni bilmeyen bir zamandayım.

Bu sıkıntı nedir, ürperten nedir içimi?

 

Beynimde düğümlenen korku,

Gece ve sis, kan ve kin gibi...

Yakışıyor birbirine bazen,

Çirkin ve kötüde yok mu aradığım?

Hep güzelde aramak neden?

Bana sorsalardı güneşi kapatırdım ilkin,

Sonra yıldızları ve ayı,

Yok ederdim bütün ışıkları.

Karanlıkta kusur gözükmez bilirim,

Aramazsın bir şeyi sevmek için,

Sevmediğin bir şeyi bulmak gibi neden

Çıktığım kaçıncı yokuş bu?

Çıkmaz sokaklar hep sen.

Hırs ve nefret, gurur ve kibir gibi,

Kendimde istemediğimi bulurken,

Başkalarında aramam ne, neden?

Kafamı kurcalayan bir şey var.

Susmak ve bıkmaktan başka,

Var olduğumu bilen kim?

Yokluğumun varlığı kimden?

Kaçıncı şahsın hikayesidir anlatılan?

Bir, iki, üç ya da yirmi yedi...

Sayılar mı belirler değeri mi?

Bir çocuk güldü bana sokakta,

O zaman anladım delirdiğimi…