AŞIKLAR ÖLMELİ

Çocuk sokakta sinsice gülmekte

Ellerim ceplerimde üşümekte

Uzakta bir garip araba,beyaz

Benim içim tutuşur dışım ayaz

Kağıt toplar garip bir kadın çöpte

Kıl bekçi yine düdük öttürmekte

Köşede meçhul adam yakışıklı

Ah ömrüm gitti çoğu kaldı azı

Bir ses ki dışarıdan hayli çığırtkan

Bu adamın gözleri sanki sırtlan

Elimde bir çiçek güzel,kırmızı

Kim yazsın söyle ızdırabımızı

O akşam senin gibidir karanlık

Dilimde şarkın işte gel meydanlık!

Uzaktayım sürgün hem de yaralı

Kaç bahar yar sesin duymayalı

Şu kalabalık mezarlıkta üzgün

Ağzım bazen bozuk,bazen de düzgün

İşte açıldı falımız,yalansız

Kaç can yaktın bilir misin vefasız

Yaşlı adam durakta yorgun,bezgin

Kızın gözleri mi o biçim süzgün

Kalbin kaçıyor sanki o firari

Şair vurulmuş,aşıklar ölmeli