MENEKŞE

Yok olmak üzereyken zaman

Konuştu benimle akrep ve yelkovan

Anılarında kendimi kandıran sorular

korkular  ve saatlik insanlar…

 

Kendi kinimde yüzüyordum dün gece

Boğulurken vicdanım tuttu bir menekşe

Gözleri güzeldi ama  duyulmuyordu  sözleri

Kalbime dokundu insan değil yok hiç benzeri

 

Hey dedim niçin geldin yanıma

Kimin   ihtiyacı var ki yalancı vicdanıma

Öylece gülümsedi güldü suratıma

Kalabalıklar içinde kaybetmişken kendimi

Bütün yaratılanlara toplamışken nefretimi

Hiçbir şey anlamazken o mu anlayacak beni

Sadece dokundu bana  açtı  gözlerimi

Keşke dedim keşke

Uyandırmasalardı beni

Dünyam rüyam kadar güzel değildi