BİR GENÇ ADAMA DAİR

 

Üşürsün

Gece, kimsesiz kapından geçerim

Ecel ve ben

Sessizdir bu saatte sokak

Bilir misin neden?

Buz gibi olur ki cadde

Keşke ölürken o da öldüğünü bilse

zamanı arar oysa

cebinde kendini bulurken kuruş kuruş

zenginlik harbinde dövüşür de bilmez

ah keşke demekle keşkeler ölmez

şafak dökerken vaktini

yaşlanır rıhtımda bir martı gibi

risk peşinde çalar hep aynı nakarat

hangi çağa aldandı

hangi çağa yandı

hangi çağda kanacak

şair öldürülen şehirde

şiir yazmak gibiydi

onunla onun arasındaki

ne istersin genç adam

sana istikbal sunamam

yok idealim, amacım ,hayalim

kusura bakma müstean da değilim

yolun uzun ,çetin. zorlu

ancak onu bilirim

bunca yıldır yaşamak bile sana dert olmuşken

çık basamakları yavaş ve sitemli

duyuyor musun cihanın inlemelerini

öğren artık şehrin kirli hülyasını

anlatamam sana uyurken uyanık kalmasını

genç adam

düşme ki demesinler kaç baharı mahvettin

düşmek nedir düştükçe görmeyesin

bir çobanın heybesinden ekmeğini veriyorum sana

ancak kıymet bilesin

ne olur izinden izler bırakma bana

kaybol kapanmış kutlu üryanda

şimdi kızıl çağların biatları okunur mecmualarda

en içten kınamalar haber olur gazete ilanlarında

yalnız ateşe düşenler yanarken buz gibi akşamlarda

üşüdüm ve

gece kimsesiz geçtim kapından

 

esir kampından, dağ köylerinden, sürgün yerinden

sana Fatiha okuyacak dil damak aradım

nerde genç adam nerde

dilinde belkisiz gelecek nağmeleri

birkaç damla yaşta gökten inmeli

yürü genç adam yürü

ecelde benle yürümeli

bazen doğduğuna değil

insan öldüğüne şükretmeli