SIRRA DAİR

Gördüm killi ,kumlu, humuslu toprakları

Ve topraktan olma topraksız insanları

Yeryüzü kıyama durdu

Silindi dost meclisinde vefa

Aşık sazından usandı

Tiksindi bereket açlar sofrasında

mezarlıkta ayetler okundu

Sapanlardan korkmaz oldu alaca kuşlar

Devşirdi kendini kendine yabancılar

Derinden baktım gökyüzü boyanmış kızıla

Gittim adımı yazdım hüzün taşlarına

Bulunmazdı ebedi huzur

Aydınlanmıyordu çağ

Cesetler örtüyor üstümü

Kocaman bir ağ

Kınadım canileri düştü yüzleri

Vurdum alametleri kırıldı dizleri

Ne çoğaldı merhamet ne bulundu giz

Zamanı süzdüm, eledim ,seçtim

Sana kainatı verdiler bana da biz

 

Kıskandı söndü kor olmuş ateş

İnat etti doğmadı bu yılda güneş

Üşüdüm isyanım sukuta düştü

Anladım ki ölülerden olurmuş kardeş

 

Ustanın elinden doğdu kutlu harika

Suçladı meleği o güzel şahika

Ona ceza verdiler bana sabıka

Düştü de gölgelere eridi ruhum

Düştükçe önümden uçtu uçurum

Yaşama küserken koşar adım

Verdim tekmili sırrımı açıkladım

Gafletten uyandı ağladı sultan

Eceller yazdı mühürlü ferman

Köpürdü sinirler yıkıldı devran

Anlatmak zordu bu dava derin

Bir adam ölmekle biter zannettin