DEDELERE VE KADINLARA DAİR

Korkusuzdu kadınlar

Ürkek ceylanlara benzese de bazıları

 

Savaş yıllarıydı

Açlık bir yanda bir yanda merhamet

Komşusu açken tok yatmak vardı

Sızlatırdı yarasını dedemin

El ayak çekilince ağlardı

Dik başlı, asi ,çetin

Gaddarlık bilmezdi lakin

Savaştı

Ölmek kadar öldürmekte vardı

 

Korkusuzdu kadınlar

Ölürken doğurdukları

Yaşamı sürdürmek vardı

Ana rahminde başlayan nefes

Rahmana doğru yürürken

Sabretmek şükretmeyi zorlardı

Ağlardı dedem, ağlardı memleket

Felaket ki felaket

Ceylan ürkekliğinde kızlar

Cepheye mermi taşırdı

Çocuklar kahramanlığa şahit tutulandı

Anlatırdı görenler bilenler

Afetlerden beter tufandı

Savaştı

Vatan diyerek en başta

Binlerce baş bırakıldı meydanda

Ateşler sardı etrafı

Söndü bir bir ocaklar

Sönmesin diye yanan vatandı.

Dedem ağlardı

El ayak çekilince divandan

Öpmezdi benide koklardı

Vatan oğul can oğul

Ne etsem oğul der

Hem dua eder hem ağlardı

Ama ben bilirdim dedem bilirdi

Bu topraklarda

Erkekler ölüme giderken

Kadınlar korkmazdı

Bu topraklarda kadınlar

Ancak cennet kokardı…..