ÜLKÜM GİBİYİM

Bir amin adıdır dilin, dilim duasız

Kimini huzursuz eder kimisi gamsız

Yanlış mı geldim ya da zamansız

Sonsuza atılmış boşluk gibiyim

 

Bu uçarı gönlüm yıkılsa kalsa

Zar  düşse çembere ufkum daralsa

Harabe bildiklerim altın kuşansa

Hiçliğe aldanmış derviş gibiyim

 

Vuslatı bulduran mazi kuşudur

Yalnız neşe değil zahir hem de huşudur

Bu suret ruhumun son buluşudur

Aşkı tanımaz  düşkün gibiyim

 

Çektiğim akıl yükümden ağır

Duyduğunu düşünen belki en sağır

Sesime kulak ver git  bul çağır

Gerçekten uzakta kurgu gibiyim

 

Yanılır bu çağda doğru ve gerçek

Dün kadın bildiğim bugün mü erkek

Yalanan ayaklar değil   olsa mürekkep

Aslı bozulmayan ülküm gibiyim

Yaratandan gelen hüküm gibiyim