ŞEYTAN VE İNSAN



her şey gelir geçerde
zaman geçmez buradan
bir hikayeden alıntıdır anlatılan
ademin kovulduğu cennetten başlar
düşünceyi bulanın katli vaciptir diyene kadar uzanır

(yaratılan, sonsuzluk içinde en zararlısıdır)

şeytan fikirlere musallat olduğu an
ruh her şeyi götürdü dünyadan
elma kabuğuna asılı duran ağaç
verilen onca nasihatı yuttu
ilk insan kendini merhametle avuttu
yaratan bunu önceden biliyordu
meçhul bir sınav hazırlıksız başlıyordu
elbet kazanan önceden belliydi
yaratan yarattığına nasıl yenilebilirdi!
sabırla bekledi şeytan
ta ki düşünceyi bulunca insan
artık pusuda beklemiyordu
buradaydı, apaçık ortadaydı ve haykırdı
artık anlamalıydı insan

(sonsuzluk içinde en zararlısıydı yaratılan)

önce karanlıklar gündüze muhtaç tutuldu
anda insan aydınlığına ihtiyaç duyuldu
ve düşünce irkildi irin yuvasından
dehşete kapıldı ilk insan
havva ve ademdir dendi yanılgıda olan
tatlı bir şehvetti aslında kandırılan
ve atasının kaybettiği sınava
nasıl tutulurdu yaratılan
her yanlış bir çok doğruyu yuttu
doğrular yepyeni yanlışlar büyüttü
merhamet ve vicdan
artık bir bir saf değiştiriyordu
şeytana doğru yükseliyordu tahminler
önceden belli olan şeyler değildi bunlar
kazanamaz diyordu kitapta şeytan

(sonsuzluk içinde en zararlısıydı yaratılan )

sonra çığlığı andıran bir ses duyuldu
her şeyi yaratan zamanı durdurdu
yeni bir şafak belirdi tepeden
mezarlardan kemikler yükseldi göğe
ruhlar bünyelerine kavuştu
o an gözlerden ırak değildi
şeytan secdeye eğildi
gözetmeniydi dendi alemin
yaratılan şaşırdı dehşete düştü
dedeler meclisine sunuldu ilkin
layıktır denildi bozulması cennetin

bir kitaptan alıntıdır

ademin kovulduğu cennet
insanlara dar gelecekti elbet