HİÇ

Yalnızdım korkuyordum

tuttum  elinden

Hadi gel gidelim dedi

bu yerlerden

Tanımadığım bir insanın

ellerine tutunmak

Gündüz bile değil  

gece onunla yol almak….

 

Ama bir şey vardı

bana onunla git diyen

Aklımda onca

lekelenmiş  surat varken

Teslim ettim ona

vücudumu ve ruhumu

Oysa daha dün yazmıştım

Son intihar mektubumu

Yine yaşamanın hayal kırıklığı

Yürüdüm yanında

Gözlerimi kapattım hayali

Çektim pis perdemi

İçimde ben ölüydüm  

O ise siyah kefenli

Donuk bakışlı,mavi gömlekli

Sokaklarda  unutan gülümsemeyi

Nice yıllardır yaşayan alnına yazılanı

Kendince düşünmeyen , hiç olmayan kendisi

O bomboş dediğin adam

Anladı beni

Adını sordum

Güldü yüzüme

Hiç dedi……