AMİN





Adım adım  başlıyor korkularım
ne yapsam boş
gözlerimi kapatıyorum
çığlık kulaklarımı deliyor
nefesim kesiliyor
ölmekten korkar ya insan
belki  korkudan ölüyorum

dünya bir avuç gülüşün  hürmetine
Sana hizmetkar oluyor ya
ben
bir ruhun teslimi için onca sancı çekiyorum
filmler hayatlar üstüne kuruluyor
ben romanlar yazıyorum
şiirler kimsenin oluyor ...

akşam kapanıyor gözleri sevdiğim çiçeğin
 ve renkler derin uykuya dalıyor
çocuk sesleri ve içim
susuyorlar
cinler  neyi  anlatmak için
her dakika kapımı çalıyorlar
Oysa ben seni arıyorum
her şey her şeyin aynısı olduğu bir yerde
Kayboluyorum çoğu kez ,  tükeniyorum
 sonra caresizlik içinde
ellerim bir sırrı buluyor
oku diye başlayan bir kitapta yitiyor gözlerim

 mehtabı medcezire mahkum ediyorum
Alıp götürüyor  düşlerim beni
üşüyorum üstüme çekiyorum geceyi
O an
şafaktan kızıl bir gün vuruyor üstüme
tan yerine düşüyor sicilim
bütün her şey  siliniyor  defterimden
filmler hayatlar üzerine kuruluyor
ben romanlar yazıyorum
şiirler hiç kimsenin ...

Adım adım bitiyor korkularım
kapatıyorum gözlerimi
çığlık kulaklarımı deliyor
boşlukta adını diliyorum
son kez söylemek istiyorum
Dilim dilime dolaşıyor
Susuyorum
Kalbime  bir seyler dokunuyor
şiir sanıyorum  ilkin
Sonra yüzümü  kapatıyor ellerin
Farkına varmak için  bir şeylerin
Artık çok geç diyor biri
Görmüyorum ama anlıyorum
velakin
Amin....