KAPANMIŞ PERDEYİ ARALAMAKTIR ZİYAN

Kötülüğün  değişmeyen döngüsü varken
Iyilik dua etmekle  pek büyümüyor
Terk ediyorum düşünmenin ötesini
Isyan her sokak başında  beni bekliyor
Yenilgiye alışık olanım  aslında
kaybetmeye and içmemişken her daim
Nefesim bir an  soluk soluğa kalıyor
Boğulmak için pek çok neden var aklımda
Yağmur her dokunuşda seni çağırıyor

Aylardan şubat , soğuğa mahkum sokaklar
Icinin üşüyen tarafı  tutuşurken
Her şeye kayıtsız kalabilmiş insanlar
Köklerim uzun uzun yol ayrımlarında
Birbirini öldürmek üzere kavramlar
Hangi çılgın zırhını verecek ki bana
Pervazlarıma konan kumrular  çığlıkta
Onca çırpınıştan  habersizsin   aslında
Dağlarda  yalnız kurtlar ve kuşlar  ölüyor

Dinle beni akşamdan bahsedeyim sana
Karanlıktan ve yalnız başına  kalmaktan
Saatin sesinden ,gıcırdayan camlardan
Kendime yazdığım intihar notlarından
inanmış  rolünü  oynayan  yüzümden
Ruhumu kemiren o sahtekar hüzünden
Düşlerimin ağrısından,  kararsızlıktan
Allahtan bahsedipde, tanrısız kalmaktan
Dinle beni akşamdan bahsedeyim sana

 Suyun ateşle kaynaşması  kadar garip
Yaşamı  sevmesi  duygusuz   cellatların
harabede  çığlığı  duyuyorum kayıp
Ölmemek  içinde  sessiz mi kalmalısın ?
Hayat  dilimin ucunda can çekişirken
aynı marşı çalarken cinayet sebebim
Ritmine kapıldın mı umursamazlığın
Kısıldı  sesin kapandı elbet kulağın
Sevgili  mektuplarımı yırtamaz mısın ?

Kötülüğün mührü kararırken  koynumda
Iyi  olmak hükmü silinir  dimağımda
 geceleri kalbim  kalbinin ışığında
Bir mum ,bir fer ,bir fener gibi  yandığında
Yıldırım pürüzsüz aynamı  kırdığında
Tanıdığım bunca  yüz  olursun   o zaman
hangi yüzsüzlüğü anlatayımki sana
şimdilik  şeytanla  benim aramda duran
Kapalı perdeyi aralamaktır ziyan