YESIL YELEKLI KIZ


Saklıyordum saklamam gerekenleri
çocukluğumu değil belki
Gençliğimi

Beyaz badanalı   memleket evlerinin
Üstü başı toz toprak mahallesinde
Medeniyetin azıcıkda ötesinde
Ağır ağır giden  gençliğim
Ütüsüz    gömleklerin içinde
Kırılan onca çilekeş  hevesim
Kumaş boyalı pantolonum
içinde titreyen ürkek  ellerim
Kimbilir kimden kalma laciverte yakın
Yıpranmış yırtık ceketim
Gençliğim....

Sakladım
Bunları size nasıl anlatırdım
anlar mıydınız 
Süper kahraman bile  olsanız
Kaç yazar
Yapamazdınız
Düşleri ölmüş bir genci
Kurtaramazdınız

Gençliğim ilerlerken
Ben geriye doğru adım adım
Her şeye kızgın
Her şey bana karşı
En son sevdiğim kızın bile hayali hayal olmaya başladığı bir zaman
Nerde ve nasıl olduğundan uzun uzun  bahsetmeme gerek yok herhalde
Günümüzün bulma ve bulunma yerinde  görmüştüm onu
Ilkokulda aynı sınıftaydık
Yeşil yelegin vardı senin
Hatırlıyorum
Benim hafızam iyidir
 Çok şeyi unutmam demiştim
O   ise hatırlar gibi yapmıştı
Beni olmasa bile yeşil yelegini galiba hatırlamıştı
Sonra uzaktan uzağa merhaba
Nasılsın  derken
Buluşmuştuk  o zaman memleketin en bilindik buluşma  yerinde yalnız kalmadan
Güler yüzlüydü     sicak ve içten
Belki bu yüzden
Gerekli gereksiz onca şey anlatmıştım
Ama sıkılsaydı    anlardım
ya da bana söylerdi
Geveze olduğumu düşündü o kesin
Yanıldığını söyleyemezdim

Hiç bir şey  saklamıyordum ondan
Gözlerime baksa anlardı zaten
Birazcık hissetti ama hislerimi
kalbimi kırmadı
Aşık oldugumu söyledim  birde
Çocukluğuma verdi
Görmedim ama hissettim
Gülümsedi

Yeşil yelekli kız
Galiba
Ikimizde yalnızdık
Benim pek bir şeyim yoktu
Çocukluk anılarımda  eskidi
Gençliğimi de siz almazdınız
Yalnız
Gözlerinizi isteseydim sizden
Ayıplar  mıydınız 

Çok zaman önce öğrendim
Bir kalp ile bir kalp alamazdınız