ARAYAN -BULUNAN

gözlerini denize götüren kaptan
aklımı  hercai  bıraktı gönlüm perişan
vapurdan  yükselip  çığlığa  duran
kulakların  o sese içten kapalı

 ben  kabullenirim elbet susuzlugu
ya ellerimde ki  bir avuç  deniz kabugu

aklım kendinden beni korusun
deniz diyorum deniz neden kurusun
sonra yüzüme dalgalar vursun 
yüzü koyun yatsın suya  yorgun  tabutum
bir liman fenerinde sönsün umudum

bu gelgit akşamlar aya, suya ve denize
ve el sallayan vefakar bendenize
şarkılar  okusun en alasından 
bulutlar ağıtlar  taksim eylesin
yağmur ki güverteden boşansın sele

yelkene  nefesiyle fırtına tutan
kapansin icabında kararan göğün
o sahil boyunca silsin ufkunu
bir dua kadar yakın durduğun

ne desem sabırla bekler ruhumu
belkinin deryasında  bekleyen yüzüm

bir kum tanesinde bile bulsam izini
ne çektiğim azap kalır  ne derin sızı
seyir defterimden kopan bir yaprak
anlatır elbet  bulduğumuzu......