SERÇE

Hangi dala bülbül konsa
O dala konmaz bir serçe
Olurda bülbül zannedip 
Koyarlar diye kafese

Hangi bahçede gül açsa
Oraya uğramaz serçe
Gülleri çok sever oysa
Ya  kalp kırarsa bir gülce

Hangi mevsim göç başlasa
Bir kuytuda bekler serçe
 Gözyaşını  tutamayıp
Üzülür kendi  kendince

Hangi insan el uzatsa
Hiç durmadan uçar serçe
Insanlardan korkmaz ama
 Ya insanoğlu değilse